Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu




16 Eylül 2014 Salı

Lokum, Değişim ve Var-Yok Arası Bir yerler ...

Buralarda yoksam ya vaktim yoktur ya da yazmaya bile gücüm yetmiyordur.
Araya başka yazılar girse de Lokum hep aklımda. Bizimle olduğundan çok daha mutlu olduğunu fotoğraf ve videolardan görüyorum. Hem çok seviniyorum hem de dolu dolu ağlıyorum. Çok özledim onu. O gittikten sonra ev çok değişti. Evet "tüysüz"leşti ama sanki bir nefes de kayboldu gitti. kapıyı her açışımızda bilirdik ki Lokum  hemen burnunu uzatacak, bacaklarımıza dolanacak.
Henüz onun gidişine alışamamışken Elif'in geçmeyen ishali  ve benim acemilik hallerim, uykusuzluğum, bir şeylere yetişemem birbirine eklendi. Ben yine şükrediyorum çünkü yaşadıklarımız benim içimde hissettiğim kadar koooocaman şeyler değil ama ben onları olduklarından daha büyük yaşıyorum. (neyse bunun farkındayım)
Sevdiğim bir arkadaşımın bir süredir rahatsız olan görümcesi vefat etmiş. Hiç tanışmadım kendisiyle ama o kadar üzüldüm ki.
Bir taraftan yok yere aklımıza taktıklarımız, günümüzün kıymetini bilmeyişimiz diğer taraftan işte o var-yok arası bir yerlerde gezinme durumum beni şaşkına çevirdi.
İnsana bazen böyle haller de gerekli, bir durup düşünmek ve yeniden toparlanmak için.
Tobie Lolness'ı okuduğumdan beri de içimde bir şeyler çok farklı sanki daha yeşil mi desem bilmiyorum.
Bugünler de böyle olsun,
Umarım önümüz sağlıklı, huzurlu, neşeli, sevdiklerimizle güzel günlerle geçer.
Unutmadan, bu satırları okuman zor ama, Lokum seni sahiden özledim :/

4 yorum:

  1. Zor bir durum. Ancak biliyorsun biz kedimizi yeni kaybettik. Lokum emin ellerde, görebiliyorsun, nerde olduğunu, nasıl bakıldığını biliyorsun. Bizim öyle bir şansımız yok. Maalesef kaybettik onu:((( Evde her yerde onu görüyorum, kanepede kıvrıldığı yerde, kapıyı açarken, en sevdiği yastığın üzerinde, banyoda çeşmeden su içerken, bahçede yaprakları kovalarken, sepetinin içinde...tüm evde izi var. Çocuklara çaktırmıyorum ancak ağlıyorum onlar evde yokken:((
    Anladığım kadarıyla senin üst üste gelmiş her şey. Moralini bozma demek kolay, seni anlıyorum aslında. Benim de böyle berbat bir dönemim oldu. Polonya`da yaşadığım dönemde, Peer Ole 9 aylıktı. Türkiye`ye tatil için uçmama iki gün kala babamı kaybettim. Acil bir şekilde (yaşadığım şehirden direkt uçuş yok İstanbul`a) aktarmalarla, yanımda Peer Ole ağlaya ağlaya cenazeye geldim. Eşim işlerinin yoğunluğundan ancak iki gün sonra gelebildi ve bir hafta sonra döndü. Ben annemin yanında bir ay kaldım, temmuz sıcağında, Peer Ole yer değişikliği ve sıcaklıktan uyumaz, hasta oldu, evde moral zaten yok, gelen giden çok...Kafayı yedim o yaz...
    Zaman sertleştiriyor insanı, senin de yazdığın gibi yaşadığımız her mutlu günün kıymetini bilmek lazım.
    Güzellikler düşün, enerjini yüksek tutmaya çalış...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Semi, senin de başın sağolsun. sanırım benim babamla aynı vakitlere denk geliyor senin babanın vefatı, üzüldüm :/ Kedinize de çok üzüldüm.
      Gerçekten onun iyi olduğunu bilmek çok rahatlatıyor beni. Kayıplara alışmak çok zor.
      Güzel yorumun için teşekkür ederim.

      Sil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...